رابطه اُفت شنوایی با میزان صدا و سابقه کار

چکیده زمینه : اُفت شنوایی ناشی از صدا یکی از آسیب‎های شغلی محسوب می‎شود و محافظت کارگران در برابر صدا از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. هدف : مطالعه به منظور تعیین میزان اُفت شنوایی ناشی از صدا و ارائه الگوی آماری نشان‎گر رابطه اُفت شنوایی با میزان صدای دریافتی و سابقه کار انجام شد. مواد و روش‎ها : این مطالعه تحلیلی در سال 1380 بر روی 400 کارگر یکی از صنایع تولیدی مواد شوینده انجام شد. برای تعیین اُفت شنوایی ناشی از صدا، ادیوگرام این کارگران بررسی و پس از اعمال شرایط ورود به مطالعه و حذف عوامل مداخله‎گر، 209 نفر انتخاب شدند و پس از حذف تأثیر سن، اُفت شنوایی کل محاسبه شد. میزان صدای خالص دریافتی پس از حذف میزان تأثیر گوشی‎های حفاظتی برای هر کارگر تعیین شد. سپس با توجه به نتایج الگوهایی جهت برآورد اُفت شنوایی کل، اُفت گوش راست و گوش چپ از طریق تعیین میزان صدا و سابقه کار کارگران ارائه شد. یافته‎ها : تراز فشار صدا در واحدهای مورد بررسی بین dba 107- 76، میانگین سابقه کار 9/69/9 سال، میانگین میزان خالص صدای دریافتی51/114/135 درصد و میانگین اُفت شنوایی دائم هر دو گوش1/452/12 دسی‎بل بود. آنالیز رگرسیون نشان داد که بین اُفت دائم شنوایی، میزان صدا و سابقه کار ارتباط مستقیم و مثبت وجود دارد (84/0=r و 77/0= r2) و این ارتباط برای گوش راست (77/0=r و 6/0=r2) وگوش چپ ( 8/0=r و 64/0=r2) نیز معنی‎دار بود. بررسی اُفت شنوایی دو گوش نشان داد که اُفت شنوایی گوش چپ اندکی بیش‎تر از گوش راست است. نتیجه‎گیری : با توجه به اُفت ایجاد شده ناشی از صدا، لزوم تکمیل و اصلاح اقدام‎های کنترلی و حفاظتی در برابر صدا در کارگاه‎ها ضروری است.